Trisha's POV:

"Josh, pakibilisan mo nga," rinig kong utos ni Zayne dahil kita na sa mukha nya ang kahirapan sa pagbuhat habang dala-dala ang dalawang duffle bag sa kanyang dalawang kamay.

"Bakit ba?" sagot naman ni Josh, sinasadya na bagalan ang paglalakad nya para lang mas mainis pa lalo si Zayne sa kanya.

Napatigil kami lahat sa paglalakad nang ibagsak ni Zayne ang bag sa kalsada at tuluyang mapaupo.

Masama nya kaming lahat tinitigan, nagpipigil naman kaming lahat sa pagtawa.

"Sino ba ang nag dare sa'kin? bakit ito ang dadalhin ko huh?" Hiinagis nya ito ng marahan, kaya natawa na talaga kami sa kanya, "ayaw ko na, pahinga muna tayo." sambit nya.

"Malapit na tayo eh," sagot ko sa kanya.

Tiningnan nya naman ako, nangliliit ang mga mata, handa nang magreklamo hanggang sa nagulat kami na kinuha ni Julian ang dalawang bag at walang lingon na dumiretso na sa paglalakad.

"Tayo na, magagabihan tayo nito," wika nya, nagkatinginan naman kaming lahat, nagkibit balikat na lang sila sa ginawa ni Julian at nagpatuloy na ulit sa paglalakad.

"Oh ayan Josh, naunahan ka naman," kantyaw ni Jaille.

Ramdam naman namin na dati pa lang ay gusto na ni Josh si Zayne kaya palagi nyang inaasar ito pero umeepal naman si Julian sa kanilang dalawa.

"Tsk," rinig kong asik ni Josh.

"Tse, ayaw mo pa akong tulungan eh," parinig nya kay Josh.

Habang si Zayne naman ay gusto naman talaga si Josh, 'yon lang ako lang ang nakakaalam dahil sinabi nya sa'kin at hindi pa sya umaamin kaya hopeless romantic ang dalawa kahit pa matagal na silang nagkakagustuhan.

Walo kaming lahat ang nandito, papunta sa resort na napagkasunduan namin na pupuntahan after ng tournament namin sa taekwondo club, at yon na nga, here na us.

Kasama ko sina Zayne, Julian, Jaille, Josh, Brian, at ang dalawa naming tropa na mag jowa, sina Van at Denise.

"Masakit na ang feet ko," reklamo ni Denise, hays kung maarte si Zayne mas maarte naman ang bruhang 'to.

"You want me to piggyback you, love?" napabuntong hininga naman kami.

Hays, dalawa silang oa.

Eh ang lapit nga lang eh.

"Trish, you okay with your things, hindi ba mabigat?" tanong ni Brian sa'kin, napatingin naman ako sa kanya.

"Ayos lang," sagot ko rito, kung saan malapit na eh.

Hanggang sa marating nga namin ang resort, nakita na namin si Julian sa reception/lobby area kinakausap ang staff nila, sa kanila kasi itong resort, it's private kaya kami lang ang tao dito.

Nang malapit na kami, lumingon si Julian sa'min at nagtagpo agad ang aming mata hanggang sa bumaba ang kanyang tingin sa dala kong malaking basket na laman ang mga pagkain at prutas.

"Thank god, nandito na tayo," si Zayne, napahiga agad sa sofa.

Lupaypay namang napaupo sina Josh, Brian at Jaille sa mahabang sofa habang ang dalawang mag jowa ay ayon sa labas naglaloving loving na.

Nanatili lang akong nakatayo dahil sa naunahan na ako nilang umupo, wala na rin akong mauupuan.

"Aray ko," rinig kong sigaw ni Josh.

Napatingin naman agad kaming lahat sa kanya.

"Bakit ba par?" nasa tono na ni Josh ang pagkainis, hinaharap si Brian sya 'ata ang may pakana. Umiiwas naman ng tingin si Brian.

"Ul*l, slow mo naman," si Jaille naman, natatawa.

"U-Uhmm?Trish, upo ka na rito," pinapaalis si Josh na katabi nya kahit pa binibigatan naman ng isa ang katawan nya para hindi tuluyang mapaalis.

"Here." mabilis akong napatingin agad sa boses ni Julian, amp bilis mo naman antehh.

Nakita ko syang kinukuha ang dalawang bag na dala kanina ni Zayne at ang backpack pa nya sa isang sofa para doon ako makaupo.

Wala na akong magawa kundi mapapunta roon, nagulat pa ako nang kinuha pa nya sa'kin ang basket at sya na ang humawak.

"T-Thank you,"

"Hmmm." sagot nya, ampp nalalamigan ako.

***

PAGKATAPOS naming maghintay ng ilang minuto sa lobby ay sa wakas nandito na kami sa'ming sari-sariling kwarto.

Syempre solo ko ang room, sina Denise lang at Van ang nag share, parang magnet ang dalawang 'yon, palaging magkadikit.

Lahat ay natulog muna, pagod sa byahe eh at isa pa sobrang comfy ng kwarto. Naks, iba talaga kapag mayaman ang mga kaibigan mo eh.

Nabasa ko sa group chat namin na magkakaroon daw sila ng bonfire malapit sa dagat.

[CHATS]

me: hays,kakagising ko lang eh.

Zayne: bilisan mo na na teh, ambagal bagal. Nandito ako sa tapat ng room mo.

Inis akong napabangon at umayos na, sumuot na lamang ako ng Sling Halter Sleeveless dress na white at pinares ko sa flat sandals ko.

Pagkatapos kong magbihis, papalabas na'ko, may narinig akong katok.

Binilisan ko na nga eh, nagmamadali naman itong babaeng 'to.

"Inip ka na agad, maghi - ..." napatigil ako nang iba ang bumungad sa'kin. Si Julian.

"U-Uhmm Josh dragged her a while ago," Iwas nya agad ng tingin sa'kin.

"Kaya pala," saan naman nagpunta ang dalawang 'yon? Wala naman silang label.

"Let's go, naghihintay na sila." tahimik naman lang din akong sumama sa kanya.

Pagkarating namin nandoon na lahat maliban sa kanila ni Zayne.

"Asan ang dalawa?" tanong agad ni Jaille.

Nakita namin na nagsisimula na silang mag-inuman, napayakap naman ako sa matinding hangin na naramdaman ko.

Napatingin si Julian sa'kin kaya diretso akong lumakad ulit.

"Hindi namin alam eh," napaupo naman ako sa isang kahoy, na mistulang mga upuan namin, ginawang pabilog.

Nagulat ako nang binigyan ako ni Brian ng maliit na lampin.

"Mahangin eh,"

"Thank you." ginawa ko iyong pantakip sa dress ko na lumilipad.

"Also this one, you might get cold." nagulat ako ng nilapatan ako ni Julian ng suot naman nyang jacket dito sa balikat ko.

"T-Thank you rin,"

"sheshh" si Jaille, ampp nahihiya na'ko.

"AHHHHHHHH!"

Napatayo kaming lahat sa marinig namin na sigaw ng isang staff.

"Sama-sama tayo at walang mag-iiwanan

Kung may problema tayo-tayo lang din naman ang magtutulungan

'Di p'wedeng may maiiwan, lahat kasama 'pag may kasiyahan

Kaya't sama-sama tayo na parang, parang mag-kabarkada lang"~

Rinig ko pa rito ang kantang pinapatugtog namin kapag nags-soundtrip kaming magkasama.

Mabilis kaming napatakbo agad sa lobby at nakita namin silang dalawa na nakahandusay sa sahig, naliligo sa sarili nilang mga dugo. Matindi ang panginginig ng isang staff na nilapitan agad ni Julian.

Nagsimula na ring umiyak si Denise sa nangyari, inaalo naman sya ni Van. Habang sina Brian ay bakas sa mukha ang pagkagulat at hindi alam ang mangyayari.

Bigla na lamang nagsimulang umikot ang paningin ko, nakikita ko sina Brian na nilalabas ang galit sa kung saan ang matatadyakan nya, si Jaille naman ay walang tigil na humahilamos sa kanyang mukha.

"Trish.."

"Trisha."

"TRISHA!" narinig kong paggising ni Julian sa'kin, hawak hawak na nito ang kamay ko na nangiginig na pala.

"h-huh?"

"are you okay?" napatingin ako sa kanyang mga mata at sya naman ay naghihintay pa rin ng sagot ko habang hindi inaalis sa akin ang tingin, ilang ulit akong napapalunok hanggang sa tumango ako sa kanya.

Sinundan ko sya ng tingin ng patayin ang phone ni Zayne na dalawang metro ang layo sa kanilang katawan na wala ng buhay.

~"Mga kadikit sa hirap at ginhawa

Kahit magkakalayo, darating kaagad kapag - ."

Napatingin ako sa cellphone ni Zayne na wala man lang bahid ng dugo rito. Ano ang nangyayari?

"Guys, let us all calm down." si Julian. Napatingin naman ang lahat sa kanya.

"Manang Therese, nakita nyo po ba ang buong pangyayari?" tanong ni Julian sa kanilang staff.

Masama naman namin syang tinitigan, naramdaman nya ata kaya napayuko ito habang umiiyak.

"Ano ba, hindi natin alam kung sino ang gumawa, so just please refrain from suspecting anyone." suway ni Julian sa'min.

"S-Sir n-nakita ko po sila na?" umiyak naman ulit si manang, kami naman ay lumapit sa kanya, nakita nga nya ang pangyayari.

"ano po ang nakita nyo?" nanatiling kalmado si Julian.

"n-nakita ko po sila na..n-na sinasaksak ang kanilang s-sarili." parang binuhusan ako ng malamig na tubig sa narinig ko.

"Manang! bakit naman po nila gagawin 'yon?!" nag react agad si Brian, susugurin na sana si Manang pero inawat sya ni Jaille.

"Ahhhhhhhh," napatingin ako kay Denise nang bumalik na ulit ito sa pag-iyak at patakbo na pumunta sa sofa, sinundan naman agad sya ni Van.

"Manang, isa-isahin po natin, ano ang buong nakita nyo?"

"Y-Yon lang po t-talaga Sir, hindi po ako pum4tay s-sa kanila."

Mabilis naman agad na pinuntahan ni Jaille ang katawan nilang dalawa.

"Madaming saksak ang natamo nila, hindi ito basta tao." boses ni Jaille kaya dinumog din agad ni Brian.

"Who's the f*ck can do this kind of brutality?!"

"m-may s-sulat po sa ilalim ng cellphone, n-nakita ko po bago nila s-saksakin ang sarili nila." kaming lahat ay napatingin agad sa cellphone na nasa sahig.

Pag-angat nga ni Jaille, may isang kapirasong papel nga nakatupi. Binuksan nya iyon at nakita ko kung paano magulat si Jaille.

"Anong nakalagay?" tanong agad ni Brian nang makita na naging estatwa ito.

Pati silang dalawa ay natigilan na, ano ang nakasulat? nagkatinginan kami ni Julian at hindi alam ang nangyayari.

"What had been written ba in the paper?" si Denise na kinuha na lamang bigla ang papel sa kamay ni Brian.

"NOOOOOOOOOO!" nilukot nya iyon at tinapon na lamang bigla sa katawan ng aming dalawang kaibigan.

Napayakap sya agad kay Van habang nanatiling tahimik ang isa.

"Ano ang nakasulat?" nagtanong na'ko dahil base sa reaksyon nila, may alam na sila kung ano ang nangyayari.

"Its true." Jaille commented.

"True what?" I asked him.

"They killed themselves." si Brian na ang dumugtong.

Tila parang nilaglagan ata ako ng milyon-milyong bato upang hindi na makagalaw ng tuluyan.

"Manang, go call the police," rinig kong utos ni Julian.

Nakita ko na lumakad si Julian at kinuha muli ang papel na nalukot.

"We killed ourselves, who's next? Glenda's case." basa ni Julian.

Mas lalong nanindig ang mga balahibo ko, si Glenda.

Glenda was one of our friend before, she's really an outstanding sa taekwondo. Maganda rin sya kaya madaming nagkakagusto sa kanya, isa na dito sina Jaille, Josh at Brian.

But before the tournament nito lang, we informed that Glenda took her life, dahil daw sa nagkamali lamang sya sa tournament noon at naging 1st place kaya sya nagpakamatay. She was still carrying that burden, freshman pa sya noon kaya ayos lang kabagan. Ngayon, konektado ang pagkamatay nya sa pagkitil ng sariling buhay nina Josh.

"What's the meaning of this?" dinapuan nya isa-isa ang mga taong nasa harap namin; ang mga kaibigan namin.

"NOOOOO, I'M NOT INVOLVED ON GLENDA'S DEATH!" si Denise, nagtataka na'ko sa actions niya, she's obvious.

"It's time," naisambit ni Brian.

"Naguguguluhan ako, anong sinasabi nyo?" lumapit ako sa kanila.

I am in disbelief when I saw each one of them grabbing a knife except for Julian, he also don't know what's going on.

"What are you all doing?!" sigaw ko sa kanila kasi pati si Denise ay nangiginig na hawak hawak ang kutsilyo.

Sinubukan kong lapitan si Denise pero hinawakan ako ni Julian sa pulsohan.

"I'm so sorry Trish," Nagsimula na ring tumulo ang mga luha ko.

"May nangyari sa'min ni Glenda." it seems my whole system got broke with Jaille's confession. Masama ko syang tinitigan habang namamasa ang dalawa kong mata.

"Nagbunga nga ang ginawa namin, sinabi ko sa kanya na ipalaglag nya ang bata but she refused. Hanggang sa nalaman ko na lang, she k!lled herself even though that time gusto ko nang sabihin sa kanya na papanagutan ko sya." bigla na lamang kumulo dugo ko sa loob, tila parang nabuhay ang isang babae na matagal lamang nakatago ito sa likod ng aking maskarang suot.

"WHAT?! YOU F*CKING BAS - " pinigilan ulit ako ni Julian but this time, I forcefully let go of his hand holding mine.

"All of them knew, look at them." napatingin naman agad ako sa kanila, hindi man lang sila nagulat.

"Tinakpan nyo lang ang totoong dahilan ng pagkamatay ni Glenda?! Tao pa ba kayooo? Kaibigan pa ba namin kayo!! Huh?! mga put*angina ninyong lahatt!!" tanging malalakas na bisig ni Julian ang pumipigil sa'kin para lang hindi sila masugod.

"That's why we're here to pay from what we've done." Nagsalita na din si Van.

"Pay? Gag* ba kayo? Hayaan nyo ang batas humatol sa inyo, mga hay*p!" dinuro sila isa-isa, kung nakakamatay ang tingin, matagal ko na silang pinaglamayan.

"Trish was right, sumuko kayo." Julian said.

"We're very sorry, Juls, please take good care of Trisha for me." si Brian.

"I love you sissy, even Zayne was dead now, we truly love you." si Denise naman.

Hindi ko mapigilan na bumagsak ang luha ko, sa huli, nanlambot pa rin ako dahil kaibigan ko pa rin sila, a family for me, my home.

"Trish, gusto ka naman ni Julian so we're happy for the both of you." si Jaille nagawa pang magbiro sa'min. Natawa pa sila sa sinabi niya kahit pa lahat kami ay umiiyak na.

"Hoyyyy," umepal si Brian. Kaya mas lalo silang tumawa, habang ako ay hindi pa rin mapigilan ang luhang walang humpay sa pagtulo.

Kahit ako ay hindi magalaw ang mga paa para pigilan sila, hindi ko magawang magalit sa kanila.

"May nagawa pa rin kaming kasalanan dahil nagawa naming manahimik lang." si Van naman.

"Please stop, pag-uusapan natin 'to." Julian convinced them.

Unti-unting lumapit siya sa kanila at walang kaano-ano ay sinipa nya ang kutsilyo na hawak ni Jaille, sinunod nya naman atakehin si Brian pero mabilis na napaatras ito.

Nagkaharap sila habang hawak pa rin ni Brian ang kutsilyo, nakita ko na mabilis na nakuha agad ni Jaille ang natapong matulis na bagay at sinugod si Julian.

"Sa likod mo!" sigaw ko at mabilis namang lumingon agad si Julian pero huli na ang lahat nang sinuntok sya ni Jaille sa tagiliran.

Mabilis naman agad akong sumali para pigilan sila.

"Please Trish, let us be." pagmamakaawa ni Brian.

I stole that attention at mabilis silang binigyan ng siko sa dibdib habang sinipa ko naman sa panga si Jaille. Naramdaman ko na lamang ang pagsakit ng likuran ko; sinipa ako ni Jaille, napabagsak ako sa sahig.

Matagal pa bago ako makatayo nang bakuran ako ni Julian, he's now standing up at handa na ulit labanan sila.

Napatingin ako sa kanila ni Van na sumali na ito sa kanila.

Sumugod si Julian pero sa huli ay pinagtulungan lamang sya, tumayo ako at sasali na ngunit nasalo ko ang katawan niya na kanilang itinulak kaya dahil sa malakas na pagtilapon ng kanyang katawan napatama ng malakas ang ulo ko sa sahig.

Kahit pa gano'n na ang natamo ng kanyang katawan, nagawa nya pa rin na tumayo kay sinubukan ko rin ulit na tumayo pero natatagalan pa kung kaya't nakikita ko lamang ang pakikipaglaban ni Julian sa kanilang lahat.

Bumibigat na rin ang talukap ng aking mga mata, umiikot din ang aking paningin, napahawak ako sa ulo ko at makita na may dugo na sa'king palad.

Napatingin ako sa kanila at nakahandusay na rin si Julian habang ako ay unti-unting bumagsak ang katawan pabalik sa malamig na sahig.

"Mahal ka namin Trish," huling sambit ni Denise habang silang lahat ay nakangiti sa'kin bago tuluyang dumilim ang paningin ko.

***

3 months have passed at hindi pa rin si Julian nagigising. Higit isang week din daw akong nakahandusay sa hospital bed bago nagising, sabi ng police sa'kin kami na lang daw dalawa ni Julian ang nakaligtas habang silang lahat ay wala na.

Mabilis din na naisarado ang kaso dahil meron silang video na pinatay nga nila ang sarili nila, no killer involved because they murdered themselve. Pati na rin sina Zayne ay meron din palang video roon sa phone nya at nakita pa kung paano si Manang Therese nagulat sa nangyari na nakita sa video.

Pinapanood iyon sa'kin ng mga police at bumalik ulit sa'kin ang nangyari, sila ang tinuring ko na parang mga kapatid kaya sobrang masakit pa rin sa'kin.

Papunta ako ngayon sa room ni Julian at natigilan nang nakabukas na ito.

Dali dali naman akong pumasok at napanganga na makita sya na nakaupo at nakatunganga sa bintana. Naramdaman nya ata na merong nakatingin sa kanya, nagtatanong itong tumingin sa'kin.

"Is that you, Trish?" tanong nito, naalala na'ko.

Tahimik akong lumapit sa kanya.

"Where are the others? I can't remember anything?" Natigilan ako sa sinabi nya, hindi ko agad napigilan na mapaiyak.

Ang mga nangyari ay nais ko ring makalimutan, tila naging isang bangungot ito sa'kin pero ngayon na nalaman ko na hindi maalala ni Julian ay may dalang saya at kirot sa puso ko. Masaya ako na hindi na nya iyon maalala pero may kirot sa puso ko na bakit ako lang ang natitirang nakaalala sa nasapit ng mga kaibigan namin. The truth wherein they k!lled themselves, my best friends took their lives.

END - THANK YOU FOR READING PO.